gittikçe aptallaşan yeni nesil

• benim bu. gün geçtikçe aptallaşıyorum. eskiden, ergen olmama rağmen elimin altında bilgisayar diye bir şey olmadığı için yaptığım tek şey, deli gibi kitap okumak, televizyonda da ilgimi çeken bir şey bulamadığım için sadece spor izlemekti. bir şey merak ettiğimde oturur araştırırdım. okumayı, okuduğumu hazmetmeyi, bilgiye sahip olmayı seviyordum. son 10 yıldır diyelim, elimin altına bilgisayar denen oyuncağın geçmesiyle önce oyun, sonra ucuz bilgi, sonra sabırsızlık sahibi oldum. ne öğrenmek istiyorsam bilgi elimin atındaydı. o bilgiye o kadar hızlı ulaşılabileceğini bildiğim için bir yerden sonra öğrendiğimi sindirme arzusu da kalmadı. kitap okurken satırları atlar oldum. ne izlemek istesem bir download mesafesinde olduğu için bilgisayar başında öldürdüğüm zaman hesaplanamaz hale geldi. istediğim zaman durdurup başka şeylerle ilgilenmeye alıştığımdan sinemada film izlemek bile kabus haline gelmeye başladı. çünkü konsantre olamıyordum o kadar uzun süre herhangi bir şeye. en kötüsü de gazete okumak açısından oldu. eskiden her gün istinasız gazete okuyan ben, son 6 yıldır diyelim internet gazeteciliği denen resimlere bakma olayıyla yaşıyorum. dolayısıyla tüm mankenlerin memişleri popoları ezberimde ama dünyada ne olmuş ne bitmiş, hangi yazar hangisine laf atmış hepsi kaçıp gidiyor. takip ettiğim iki üç yazar var onlarla idare ediyorum. dolayısıyla her geçen gün aptallaşıyorum, merakımı kaybediyorum, konsantrasyon eksikliğim gün be gün artıyor. bunun tek nedeni elimin altındaki günlük teknolojiyi çok yanlış kullanmam. sosyal kültürel insani açıdan aptallaşmak artık günün gereği gibi oldu sanırım. internetin olmadığı bir dünya hayal ediyorum yine. bir bilimkurguseverin yazdığı cümleye bakın.