hayatta kalma hastalığı

• benim gibi insanlar için kesinlikle hastalıktır, düşünsenize acı çekeceğinizi, sürüneceğinizi bile bile hayatta kalmaya çalışıyorsunuz, neden? kolunuzu bacağınızı koparmaya çalıştığı zaman sizi görüp, belki de acıma duygusuyla sizi durdurmaya çalışan insanlar vardır ya, sizi bir hasta olarak görürler, piskolojik bir vaka, meczup, ama bundan daha büyük acıları çekmenize rağmen sizi durduran şey başkaları değildir, sizsinizdir, sizin de amacınız acılarınızı daha fazla sürdürmek değil, belki ölümünden dolayı acı çekecek olan insanları düşünmenizdir, bu sizi durdurur, sadece o kişilerin de hayatı zindan olmasın, gözyaşı dökmesin diye bu hastaklıklı durumu bir parazit gibi devam ettirmeye çalışırsınız. kimi zaman hatta çoğu zaman annedir, onun üzülmesini istemezsiniz, en azından o öbür hayata göçtükten sonra yapayım dersiniz, kimi zaman da kardeşiniz, işte bu anlarda "keşke gerçekten şu hayatta beni seven kimse olmasaymış" diye iç geçirirsiniz, aslında sevgiye en ihtiyaç duyduğunuz anda en çok nefret duygusuna ihtiyaç duyarsınız, "keşke beni herşeyimle seven bir annem değil nefret eden bir annem olsaydı" içinizden bunlar geçer, sonra kader diye yazılmış olana itaat edersiniz.