cafe de flore (film)

• çok engel aşmam gerekti izlemek için bu filmi, önce bunu bir köşeye kaydetmeliyim.
  çok güzel bir film. müzikleri çekici, mekanlar çekici, oyuncular çekici, yönetmen çekici...
  
  fakat;
  
  conceptual spoiler
  
  ben aşk acısını alt etmenin bir yorumu olarak gördüm bu twin flame açıklamasını. aslında google'ı biraz daha karıştırıp işin içine girince
  mantıklı noktalar oluşmaya da başlıyor. ama o kadar saçma sitelerde, saçma sapan hikayeler var ki kavramsal olarak biraz kurgu havası yarattı bende. belki bir bilirkişi ile oturup birkaç saat üzerine konuşsam farklı aydınlanmalar da yaşayabilirim.
  
  sonuç olarak hepimiz bu acıdan^** kurtulmak için kendimize dair başka bir öyküyle devam etmiyor muyuz hayatımıza?
  carole'unki biraz daha mistik iken bir başkası bambaşka biriyle unutabiliyor mesela.
  
  filmde jacqueline - laurent ikilisinin carole ile spiritüel olarak bir bağ kurması da pek mantıklı gelmedi bana aslında, çünkü carole sürekli high zaten ve birçok da kimyasal tüketiyor.
  bence rastlantısal görüntülerin kesişmesiydi daha çok. bu noktada da en sevdiğim yönetmenlerden biri olan vallée'nin aşmış kurgusu
  kendini gösteriyor.
  
  ve bir de sen 20 senedir tükenmek bilmeyen, parklarda bahçelerde je l'aime, je l'aime diye bağırdığın ve aşık olduğun adamı hayatından çıkarmadan nasıl tutabileceksin? daha da acısı nasıl tutunabileceksin?
  
  hélene florent'i de ayrıca ayakta alkışlamak istiyorum. o oyunculuk, bir kadının terk edilişinden sonra girdiği tüm üzüntülü ruh halini birebir ifade ediyor. yatağın içinde dönüp durması, uyuyamaması, histeri krizleri, gözyaşları... benim 2012 oscar'ım kendisine.
  
  basitlik yapıyorum bir de, carole kesinlikle rose'dan çok daha güzel bir kadındı. rose'da biraz gençlik vardı o kadar. huh.
  
  ayrıca, şimdi bu soulmate/ruheşi olayı hakkında da biraz konuşacak olursam; yine google'daki pek çok makale bu kavram dahilinde bireyin hayatında olan soulmate kisveli insanların onu geliştirdiği, ilerlettiği, biçimlendirdiği üzerine. aslında antoine'da carole üzerinde bir bakıma dinlediği müziklerle aynı etkiyi yarattı belki de. ve belki en sevdiğimiz dostlarımız bizim ruh eşimiz... acaba?
  
  bilemiyorum.
  
  2012 içerisinde izlediğim en iyi film buydu, rahatlıkla herkese tavsiye ederim.
  
  ha bir de; - maman café?
  
  bir de just like heaven.