dear esther

• şu cümleler, oyunun ne kadar anlam yüklü olduğunun en güzel örneğidir:
  
  --- spoiler ---
  
  i’ve begun my voyage in a paper boat without a bottom; i will fly to the moon in it. i have been folded along a crease in time, a weakness in the sheet of life. now, you’ve settled on the opposite side of the paper to me; i can see your traces in the ink that soaks through the fibre, the pulped vegetation. when we become waterlogged, and the cage disintergrates, we will intermingle. when this paper aeroplane leaves the cliff edge, and carves parallel vapour trails in the dark, we will come together.
  
  yolculuğuma dipsiz bir kağıt teknede başladım; onun içinde ay’a uçacağım. zamandaki bir kırışık, hayatın kağıdındaki bir zayıflık ile katlandım. sen şimdi kağıdın diğer tarafına yerleştin; adi bitki örtüsüyle, lifle ıslanan mürekkepte izlerini görebiliyorum. içimiz su dolunca ve kafes dağılınca, birbirimize karışacağız. bu kağıt uçak uçurumun kenarından ayrılınca ve karanlıkta paralel buhar izler oyunca, birbirimize kavuşacağız."
  
  --- spoiler ---