1 entry daha
  • kampanyanın ilk gününün ilk saatlerinde yaşadığım olaylar şöyle;

    işe gitmek için evden çıkar çıkmaz bir üst sokakta pazar günü olmasına rağmen kaldırım çalışması yapan iki belediye işçisine "kolay gelsin" diye seslendim. birisi "eyvallah" dedi, öbürüsü bakmadı bile.

    mahallenin esnafı beni hemen her gün gördüğü için verdiğim selamı aldı çoğusu. ama genellikle yüzlerinde oluşan ilk ifade şaşkınlıktı. herhalde kimse "kolay gelsin" ya da "günaydın" demiyor mu yoksa "bişey mi istiycek lan yoksa bu tipine kerkindiğim" diye düşündüler. bilemiyorum.

    mecidiyeköy metrosundan yukarı çıkarken önümdeki kızın yüzüne onun önündeki çocuğun dirseği çarptı. ama çocuk dönüp özür bile dilemedi. ben de kızın yanına doğru ilerleyip "iyi misiniz?" diye sordum. çok üzülerek ve istemeyerek söylüyorum, "iim!!11!!" dedi yüzüme bile bakmadan. sanki küfür ettim!

    daha sonra bir tek simitçilere selam verebildim metroyla iş yerim arasındaki mesafede. ilk simitçi ya duymadı selamımı, ya da dalgındı herhalde hiç tepki vermedi. ikinci simitçiye selam verdim, hal hatır sordum. o da sadece "iyiyim sağolasın" dedi. "sen nasılsın" demedi.

    şimdilik böyle.
105 entry daha
hesabın var mı? giriş yap