bangır bangır ferdi çalıyor evde

• samimi bir kitaptır, bir parça alıntılıyorum:
  
  "merdivenlerden iniyorum bakkalın. aynı patikadan evin yoluna düşüyorum. karnımın içinde bir şeyler kaynıyor sanki, asitli bir şeyler. arasında konuştuğumuz ekinler gibi yarılıyor içim. ölmek ne bilmiyorum. merak da etmedim hiç. yani iyi kötü bir fikrim var aslında, tam olarak ayrıntısını bilmiyorum ama. tatil gibi bir şey sanıyorum onu, taşınmak gibi kesin bir şey. onu bir daha göremeyeceğimi biliyorum yine de fakat. bu kadar ani olmasına, böyle habersizce kaçar gibi olmasına üzülüyorum sonra, bozuluyorum biraz. çağırsaydı ben de giderdim belki?"