yalnızlar kulübü

• ikinci kat tiyatrosunda oynanan şahane oyundur. bir kere klasik bir tiyatro değildir. tiyatronun fiziksel koşulları nedeniyle zaten oyunun içinde oluyorsunuz. herkes boş bulduğu yere oturuyor. bütün oyuncular hiç beklemediğim şekilde başarılı idi. sanki bütün karakterlerle daha önce karşılaştım, tanıyordum gibiydi. hasibe eren için fazla söz söylemeye gerek yok, yalan dünya'daki rolünden daha farklı ve daha zayıf!!! görmek bir hoşluk. gizli bir seksapeli de var ayrıca, kendisine selam ederim. pınar çağlar gençtürk ise çok başarılı oynuyor rolünü,gerçekte de böyle mi aslında diye düşünüyor insan. hemen bedir bedir'e gelmek gerek. herkes çok başarılı ama bedir insanları ağlattı desem sadece bu yeterli olur sanırım. oyunda karşı tarafta oturan nefis bir varlık, bedir yüzünden dağıldı, kızı mı seyredeyim bedir'i mi şaşırdım. gidip kıza "benimle evlenir misin?" diyecektim neredeye. neyseee......
  sahne, bedir'in karakterinin babasının mezarındaki konuşmasıydı, kendi kendime "bir de ağlarsa, o zaman 10 vereceğim bu oyuncuya" demiştim. bir an sonra bedir, ağladı. bu normal bir şey mi? elinde bir şey var da gözüne çaktırmadan sürüyor mu ne? her oyunda ağlıyor mu bu adam? demekten kendimi alamadım. hayatımda seyrettiğim en güzel oyunlardan biriydi, umarım herkes gider ve izler. haaa yine beğenmeyenler olacaktır, o kadar kusur, yeşil kuşaklı üretim sistemlerinde bile oluyor.