hiç tacize uğramadan büyümek

• taciz kelimesi türkiye'de her şey gibi nedense cinsellikle birlikte anılıyor.
  
  ama benim gözlemlediğim insanların en çok duygusal tacize maruz kaldıkları.
  
  özellikle de çocukların. çok iyi gözüken ailelere bile biraz yakından bakınca çocuğun ebeveyni ile ilişkilerinde bazen çocuklara çok ağır gelen sıkıntılar görmek mümkün.
  
  benim maalesef çocuğum yok ama bazen dışarıda öyle durumlar ile karşılaşıyorum ki,
  ailenin tepkisinden çekinmesem gidip çocuğu kucaklayıp, üzmeyin onu, istemiyorsanız bana verim diyeceğim geliyor. ama ne kadar üzülse de çocuk bile bunu istemeyecek, annesinin eteğine sarılacaktır. işte sorunun kaynağı da bu. çocuğun bu bağımlılığı hep istismar ediliyor.
  
  eğitimli, saygın gibi gözüken ebeveyn bile henüz günlük yaşamın sıkıntılarını henüz dünyadan bi-haber çocuğa aktarıyor. iş yerindeki alelade biri ile görüşürken bile
  ona karşı önceden yaptığı sınıflandırıcı koda özgü tavır takınırken, çocuğa olabildiğince
  özensiz davranıyor.
  
  çok küçük ve size muhtaç ya, gerektiğinde sahte de olsa sevgileri ile bile onları tehdit ederler. hassas olduğu bir durumu fark edince bunu eğlence sayıp eşe dosta gösterir, yetmezmiş gibi youtube videosu yapar.
  
  boyutları küçük, yetenekleri kısıtlı diye çocuk ne kadar sevilse de daima duygusal taciz altında. araç aldığınızda, silah aldığınızda bile devlet bunlar için yetkinliğinizi sınar, ama çocuk öyle mi, çiftleşebiliyor olmanız sahip olmanız için yeterli. evli olmanız bile gerekmiyor. hatta tarafların biri razı olmasa bile oluyor artık. (devlet bakıyor.)
  
  en sağlıklı insan bile hayatının bazı dönemlerinde ruhsal sıkıntılar yaşayabiliyor. çocuk eğer aranıza bu dönemde katıldı ise suçu ne ? çocuğun varlığı dünyaya ne zaman geleceği mevla'nın külli iradesi dışınca cüzzi olarak çiftlerin elinde. hazır olup olmadıklarına yalnızca kendileri karar veriyorlar. bundan sonrası ise daha fecaat. onun nasıl büyüyeceğine, nasıl bir eğitim alacağına, ne giyeceğine bile devlet karar veriyor.
  
  durumun kontrol altına alınması (özellikle de korunmasız çiftleşmenin kontrol altına alınması) imkansız olduğundan çocuk sahibi olabilme ruhsat ve ehliyet ile sınırlandırılamıyor. ama en azından teşvik edici unsurlar ile çocuk edinmeden önce
  bir hazırlık ve eğitim cazip hale getirilebilir. bazılarınıza çok ütopik gelebilir ama çocuk sahibi olmadan önce devletin açacağı ciddi kursları tamamlayan çiftlere diğerlerine tanınmayacak haklar tanınabilir. örneğin bebeğin gıda ve sağlık harcamalarına destek,
  aileye maddi veya ayni destek, bu tür bir ailede yetişen çocuklara eğitimlerinde öncelik veya kolaylıklar gibi.
  
  dünyanın en kıymetli sermayesi olan insanı yetiştirirken ben gerekli yatırımın yapılmadığına inanıyorum. iyi niyetli olmak, eğitimli olmak, kendini yetkin ve duyarlı görmek yeterli değil.
  yavrularını çok sevdikleri halde onlara zarar (kasıtsız ve farkında olmadan) veren aileler gördüm.
  
  konuda eğitimli değilim, belki de gözlemlerim hatalı ama ben çocukların hak ettikleri değeri gördüklerine inanmıyorum.