haluk'un amentüsü

• orijinal haliyle şöyledir:
  
  "bir kudret-i külliyye var ulvî ve münezzeh,
  kudsî ve muallâ, ona vicdanla inandım.
  
  toprak vatanım, nev'-i beşer milletim... insan
  insan olur ancak bunu iz’anla, inandım.
  
  şeytan da biziz, cin de, ne şeytan ne melek var;
  dünyâ dönecek cennete insanla, inandım.
  
  fıtratta tekâmül ezelîdir; bu kemâle
  tevrat ile, incil ile, kur'an'la inandım.
  
  ebnâ-yi beşer birbirinin kardeşi... hülya!
  olsun, ben o hülyaya da bin canla inandım.
  
  insan eti yenmez; bu tesellîye içimden
  -bir ân için ecdâdırru nisyanla — inandım.
  kan şiddeti, şiddet kanı besler; bu muâdât
  kan âteşidir, sönmeyecek kanla, inandım.
  
  elbet şu mezar ömrünü bir haşr-ı ziyâ-hiz
  tâkîb edecektir, buna îmanla, inandım.
  
  aklın, o büyük sâhirin i'câzı önünde
  bâtıl geçecek yerlere hüsranla, inandım.
  
  zulmet sönecek, parlayacak hakk-ı dırahşan
  birdenbire bir tâbiş-i burkanla, inandım.
  
  kollar ve boyunlar çözülüp bağlanacak hep
  yumruldar o zencîr-i hurûşanla, inandım.
  
  birgün yapacak fen şu siyah toprağı altın,
  herşey olacak kudret-i irfanla... inandım."
  
  ---
  
  yaklaşık yüz yıl önce bir şair, dönemine göre aykırı olan (hoş şimdiki dönem türkiye'sine bile aykırı gelir aslında.) böyle güzel dizeler yazmış ve ben daha yeni okuyorum. ama burada suçun çoğunu kendime değil, edebiyat öğretmenlerime atıyorum. "servet-i fünun, sembolizm, parnasizm, sanat şunun için sanat bunun için, şu şunun eseri bu bunun eseri" demekten başka edebiyat öğrettiği yok çoğunun. birisi de kalkıp şöylesine güzel düşünceler barındıran şiiri okuyamadı, okutamadı, bahsedemedi. sadece bir hocamın "tevfik fikret'in oğlu haluk için yazdığı şiirdir." dediğini hatırlıyorum da, o da şiirin üzerinden çok sığ geçmiş; şimdi okuyunca fark ettim.
  
  şu şiirler okullarda, derslerde okunsa; düşünceler kuytulara köşelere saklanmasa ne güzel bir nesil olacaktık demek. sadece vatan millet sakarya, dinimiz ne güzel, aşk da aşk şiirleri okutulacağına, onların yanında bir de böyle çağdaş düşünceler içeren şiirler okutulsa, öğretilse böyle kindar bir nesil olmazdık belki.
  
  ---
  
  --- spoiler ---
  "toprak vatanım, nev'-i beşer milletim... insan
  insan olur ancak bunu iz’anla, inandım."
  veya
  "ebnâ-yi beşer birbirinin kardeşi... hülya!
  olsun, ben o hülyaya da bin canla inandım."
  --- spoiler ---
  deyip kardeş olurduk tüm insanlıkla belki; birilerine öfke duymak yerine.
  
  --- spoiler ---
  "şeytan da biziz, cin de, ne şeytan ne melek var;
  dünyâ dönecek cennete insanla, inandım."
  --- spoiler ---
  deyip dünyayı cennet yapmak için uğraşırdık belki; öbür dünya için birbirimizi parçalamak yerine.
  
  --- spoiler ---
  "insan eti yenmez; bu tesellîye içimden
  -bir ân için ecdâdırru nisyanla — inandım."
  --- spoiler ---
  deyip tarihimizle yüzleşip geleceğe bilinç ve umutla yol alırdık belki; geçmişte neysek şimdi de o olmak yerine.
  
  --- spoiler ---
  "kan şiddeti, şiddet kanı besler; bu muâdât
  kan âteşidir, sönmeyecek kanla, inandım."
  --- spoiler ---
  deyip kan dökerek meseleleri çözmeye çalışmazdık belki; binlerce insanımızın ölümüne susmak yerine.
  
  --- spoiler ---
  "birgün yapacak fen şu siyah toprağı altın,
  herşey olacak kudret-i irfanla... inandım."
  --- spoiler ---
  deyip bilim ve akıl yolunda ilerlerdik belki; din diye diye yerimizde saymak yerine.
  
  ---
  
  okumuyoruz, araştırmıyoruz, bilinçlendirilmiyoruz; haliyle böyle kalıyoruz. okullara da, eğitim sistemine de, öğretmenlere de ne desek az.