george zimmerman

• olmadi, olamadi, yine olduramadilar.
  
  adalet yerini bulmadi.
  
  su siktiminin dunyasinin bi tarafinda ethem'ler, mehmet'ler, abdullah'lar, kor kursunlara, barbar vahsetine kurban edilip yok yere hayatlarini kaybederken, diger bi kosesinde de elinde sekeri ve meyveli sodasiyla evine donen bir baska "cocuk", hicbir supheli davranisi olmamasina ragmen, sirf o ne idugu belirsiz bekcinin eline tutusturulmus silah sevdasina ve zevkine oldurulebiliyor.
  
  ve daha bundan 1, 2 saat once, iste o katillerden biri, yine sucsuz bulunarak evine ugurlaniyor mahkeme salonundan.
  
  ekrana bakakaldim bir sure hakim karari okuduktan sonra. hala da oyle, uyuyamiycam bu gece gibi geliyor, cok uzgunum, cok uzuldum. sanmistim ki; bu sefer adalet yerini bulacak, sanki ethem'in, ali ismail'in de hinci alinacak, yapiyorum bunu hep iste gayri ihtiyari, herkesi, her yeri, her seyi bir sekilde turkiye'yle ozdeslestiriyorum. salagim ya.
  
  olamadi ya, yine olmadi; adamin teki geldi, durduk yere kiskirtti ve sonrasinda da nefsi mudafaa ayagina cekti silahini, vurdu tek kursunla 17 yasindaki cocugu, ve su an evine gidiyor. belki de kutlama yapiyor seytanin avukatlariyla birlikte. cok salagim ben ya, adalet gercekten yerini bulacak sanmistim. gercekten salagim.
  
  olmadi iste, yine olduramadilar.