la vie d'adele

• hayatımda gördüğüm en kapsamlı aşk tasviri. başlayışıyla, bitişiyle, ruhani tarafıyla, cinsel tarafıyla... üzerlerine vazifeymiş gibi eşcinsellerin evlat edinmelerine karşı olanlara zorla izletmeli.
  
  --- spoiler ---
  
  sevişme sahnelerinin abartılı ve uzun olduğunu düşünmüyorum, hatta tam aksi her şey yerli yerinde bana kalırsa. adele ile emma arasındaki çekim arttıkça, before sunrise'dan beri tanık olduğumuz en melanet öpüşememe gerginliğini gördük. fiziksel temas ertelendikçe, aralarındaki meşum cinsel gerilim kademe kademe arttı (biz de adele'in tarafından güzeller güzeli emma'ya yiyecekmişiz gibi bakmaya başladık). o açıdan ilk sevişme sahnesinin uzuuun olması, doya doya sevişmeleri (bizim de doya doya izlememiz) gayet normal. sonra o seyrek görüşmeler yerini birbirlerine tanıklıklarının ve sevişmelerinin sıklığının arttığı evreye bıraktığında, fiziksel temas onlar için sıkıcılaşmaya, sevişme sahneleriyse biz izleyiciye ilginç gelmemeye başladı. ki bu da anlamlı, zira ilişkinin monotonlaştığını sevişme sahnelerinin sayısı arttıkça biz de dolaylı olarak algılamaya başlıyoruz.
  
  işte cinselliğin göz kamaştıran parıltısını kaybettiği bu noktada aradaki ilişkinin hüviyeti de değişmeye başladı. emma, adele'den sıkılıp başka bir kıza ilgi göstermeye başlamışken; adele de buna tepki olarak başka bir erkeğe yöneldi. buradaki cinsiyet tercihleri emma'nın sağlam karakterli, ne istediğini bilen biri olduğunu ortaya koyarken, adele'in ne kadar kaypak biri olduğunu gösteriyor sanırım. nitekim izleyici olarak biz emma'nın ilgisizliği konusunda yemlenirken, aldatan -bence gerçekçi bir şekilde- adele oldu. hakikaten bir ilişkide genelde aldatmaya meyil eden taraf mutluluğunu/varlığını (eş anlamlı olarak kullanıyorum) karşı tarafın üzerine kurmuş, needy, ilişkiyi kendi eksikliğinin bir tür yaması olarak gören tipler oluyor. adele'in emma'nın göğsünde uzandığı o güzel sahnede olduğu gibi bir tarafın kendi varlığı blurlaştıkça, duyguları karşı tarafın tepkilerine kilitleniyor ve aynı ölçüde karşı tarafa ilişkin beklentileri orantısızca saçmalaşıyor. bu yüzden adele ayrılıktan korkan taraf gibi görünürken, istemediği şeyin gerçekleşmesini sağlayan bir tür kendi kendini gerçekleştiren kehanete sebebiyet veriyor. sağlıklı bir ilişkinin önkoşulu emma gibi kendi ayakları üzerinde durabilen, kendi ağırlığını taşıyabilen iki özgür (filmde konuştukları gibi sartre'ın kullandığı 'eylemlerinden sorumlu'ya yakınsayan bir anlamda) birey.
  
  bu açıdan sevişme sahneleri ve filmin genel olarak uzunluğu son derece mantıklı. bu sayede izleyici olarak ilişkinin gelişimine duygusal olarak da tanık olabiliyoruz.
  
  --- spoiler ---