platonik aşk

• sana olan duygularımı kelimelere dökmem olanaksız. bebeğine patiklerini giydiren bir anne gibi ihtimamlı, omzuna konmuş bir kelebeğin incinmesinden korkan bir el kadar sakıngan, ama günlerce aç susuz kalmış bir adamın ilk lokması kadar iştahlı, denizin bağrından kopup gelen bir bora gibi haşin, yavrusunu koruyan dişi bir dağ aslanı gibi gözüpek bir sevgi benimkisi.
  
  gece çöküp sahilden el ayak çekilince, kimsenin görmeyeceğinden güç alıp kıyının soğuk kumlarına dokunmak isteyen, ama sonra hemen utanıp kaçan küçücük bir dalga gibi sessizce gelip kulağına seni sevdiğimi fısıldamanın özlemini duyuyor, nefesini tıpkı muson rüzgarlarıyla kavrulmuş bir çölün düşen ilk yağmur damlasını çektiği gibi içime çekmek, az önce dudaklarına dokunarak çıkmış o havanın kanıma karışarak tüm bedenimde ilerlemesini hissetmek ve onu tüm gücümle kalbime doldurmak istiyorum.
  
  işte o zaman çoktan unutulmuş ilk oyuncağını tozlu bir sandıktan çekip çıkarınca tekrar çocukluğuna dönen bir ihtiyar kadar sevinir, o hep yemekten sonra denerek buzdolabına kaldırılan çikolatayı karnının en aç olduğu zamanda eline geçirmiş bir çocuk kadar mutlu olurum.
  
  senden tek istediğim kulağına gönlümce fısıldayabileceğim bir ses, bir kez içime çeksem bir daha asla bırakmayacağım bir nefes. inan bu bile bana bir ömür boyu yeter.
  
  ha bu arada versen sikerim tabii, gözünün yaşına bakmam. o ayrı.