herkes herkesle dostmuş gibi...

• "tuhaf bir oyun oynuyor sanki insanlar. birnin öyküsü sürüp giderken, bir hayat devam ederken, yanından geçen, oralarda bir yerlerde gezen bir başkasına, "öteki" hayatlara ilişiyor gözümüz gönlümüz. en derin, en gizli, hem de en sıradan öyküler bunlar. öyküler örüldükçe sesler, görüntüler, hareketler, insanlık halleri çoğalıyor. hiçbir ses, hiçbir görüntü bir diğerini örtmeden, boğmadan , birbirine ilişmeden...birbirine destek de olmadan". (bkz: barış bıçakçı)nın romanının arka kapağında böyle yazar.