unutulmayan anlar

• on bir yaşında falanım. bir gün abimle beraber yakın sayılabilecek yerde oturan kuzenlerimle beraber top oynamaya gittik. maç yaptıktan sonra bisiklete atlayıp dönüş yoluna koyulduk. tek bisiklet olduğundan abim sürüyor, ben de ayaklar kenarda sallana sallana önünde gidiyorum. yan durduğumdan kenardaki apartmanları keserek giderken birinin önünde iki adamı elleri birbirlerinin omuzuna atmış samimi biçimde gördüm. direksiyondaki abime seslenip yavaşla, çaktırmadan yana bak dedim. adamları kapı önünde birbilerini okşar pozisyonda görünce kontrolü kaybetti, yere kapaklandık. yerden kalkarken iki adamın yanımıza yardım etmeye geldiğini farkettim. daha sonra silkelenip bisiklet elde eve yollandık. adamlardan ayrıldıktan sonra abim, adamlar ibne falan ama insan dediğini hatırlıyorum. o gün gay, ibne, ne derseniz, bu durumun ne demek olduğunu öğrendim. bunun insanlığa engel teşkil etmediğini de. bu da böyle bi an-ı-mdır.