carlo

• hikayesini önce hasan pulur’un sonra da selahattin duman’ın köşesinde yazdığı italyan işçinin adı. hikaye şöyle:
  carlo italya’da bir fabrika’da işçidir. birgün, italya’yı ziyarete gelen kruscev , fabrikayı da gezmeye gelir. fabrika müdürü kruscev’i gezidirirken carlo’un çalıştığı bölüme gelirler. kruscev carlo’yu görürü görmez koşar sarılır. var carlo! vay nikata! muhabbeti başlar. kruscev gittikten sonra müdür carlo’yu çağırtıp kruscev’i nereden tanıdığını sorar. carlo “ben eski komunistim , kendisi ile moskova’da kızıl meydan'da yapılan bir gösteride tanıştık” der.
  müdür biraz işkillense de üzerinde fazla durmaz. gel zaman git zaman fabrikayı gezmeye bu kez nixon gelir. carlo’nun çalıştığı yere geldiklerinde yine aynı olay tekrarlanır. var carlo ! vay richard!
  müdür bu sefer çok sinirlenir. carlo’yu çağırtıp derhal bir açıklama ister. carlo “ben amerika’da çalışırken göçmen bürosu ile başım derde girmişti. bu nixon o zaman genç bir avukattı bana çok yardım etmişti oradan tanışıyoruz der.” tatmin olmayan müdür “ sen böyle herkesi tanır mısın ?” diye çıkışır. carlo aladağdan serin “ evet hemen hemen herkesi tanırım” der. müdür zıvanadan çıkar. “ neredeyse papayı bile tanıyorum diyeceksin!” diye bağırır. carlo “ evet çok yakın arkadaşımdır” diyince ,ispatlamasını aksi takdirde kovulacağını söyler. bunun üzerine carlo “bu pazar ayininden sonra papa halkı takdis edecek. sen de kilisenin avlusunda ol beni papanın yanında göreceksin” der.
  pazar olur ayinden sonra papa kilisenin balkonuna çıkar , yanında da carlo!o an kalabalıkta bir hareketlenme olur. carlo bakar ki patronu bayılmış çevredekiler kendine getirmeye çalışıyor. hemen oraya koşar, kendini tanıtır ve ne olduğunu sorar. oradakiler anlatır:
  “ siz papa ile balkona çıktığınızda bu bey şu iki japon turistin arkasında idi. turistlerden bir diğerine dönüp “şu balkonda duran bizim carlo’da yanındaki beyazlı adamı çıkartamadım” diyince adam düşüp bayıldı!”