çiğdem çiçek şenlenir

• o halde yazalım diyerek başlattığım şenliktir. bitmeyecek güzelliklere, dinmeyecek tomurcuklanmalara diyerek elimdeki suyu kendim ve insanlık adına arınmak için içiyorum.(bugün kendim için ne yaptım konsemptine uygundur)
  
  şiirimi de okumuştum zaten güneşli günlerin ilki tarihli günde. ve yemin ediyorum en kutsal sevdiklerim üzerine şiir bazen her şeyin başlangıcıdır. şiirselliği yakalatan şair de o şiirin nesnesi olabilir.
  
  ..
  hızla gelişecek kalbimiz
  kalbimiz hızla.
  sürgünlerin umutsuzluğunda
  kırık kalpler, yaralılar, onulmazlar
  farksız çarpanların umutsuzluğunda
  ve köprü başlarının umutsuzluğunda
  ve köprü başlarının umudunda.
  sular bitse bile, çiçekler atılırken oralara
  temiz bir ilişkinin bulutsuzluğunda
  ve eski dağlarda, eski dağlarda kış
  kovalarken ülkesini
  hızla gelişecek kalbimiz.
  kendi öz hüznümüzün öz tarlasında
  bozkır dayanıklılığımızın tarlasında
  kalbimiz
  ellerimiz ayaklarımız arasında
  ve kimsenin bölemediği şarkıyı
  güllerin, buğdayların ve acının şarkısını
  bir haziran uygulayacak sesimize.
  sütçünün sesiyle birlikte
  erkenci işçilerin sesiyle birlikte
  şoförün sesiyle birlikte
  sabaha başlamış sarhoşların sesiyle birlikte
  yaman sarhoşların sesiyle birlikte
  ve yeni uyanışların ve yeni doğmuşların
  ve herkesin ve herkesin
  sesleriyle birlikte
  bir haziran uygulayacak
  kimse bölemeyecek ve kalbimiz
  hızla gelişecek.
  
  yıkıntılara karışan eski bir bahar
  büyük olmaya elverişli bir bahar
  eskiden yaşanılmış ve her şeye rağmen
  insanlara göre bir bahar
  suların kana kestiği yahut
  suların kana kestiği bir bahar.
  hızla gelişecek kalbimiz
  bir mavilik kalıbında
  bir odada, en olagel bir odada
  en sade, en insanca bir odada
  bir kadınla bir erkeğin olduğu bir odada
  bir kadın bir erkeğin
  bir kadınla bir erkek olduğu
  ellerin ve omuz başlarının
  birbirini bulduğu.
  birden gerçekliğini algılayarak
  saat çalınca ve görünce güneşi
  birden vazgeçilmezliğini algılayarak
  önemli ve gerekli buluşunu kendini
  birden hatırlayarak
  geleceğe hazırlayınca olanca göğüslerini
  ve her şeye ve ölüme kalbimiz
  hızla gelişecek
  çağımıza pek uygun bir hızla
  gelişecek kalbimiz
  
  kalbimiz
  yerin ve göğün alt edilmez bir dirilikte olduğu
  tutkumuz, direnmemiz, ellerimiz, kalbimiz.
  kalbimiz
  kalbimiz hızla gelişecek.
  turgut uyar
  
  bu güzel. kant' ın çıkarsız güzellik tanımına katılıyorum da, ama güzel olan birşeyden istemesek de yani çok isteyip sahip(!) olamasakta bir çıkarsama ediniriz ki. bu da bir dolaylı çıkar sayılmaz mı. mesela çiçek olsun işte, o çiçek dalında dursun ama, bana kattıklarını her sabah görüyorum ben bahçeden geçerken. o çiçeğin koparılıp, kurumaya bırakılışı bile her gün izlenimlediğim de bir çıkarıma dönüşmez mi.
  
  hülasa işte ay, sahip miyim hayır. çıkarıma mı, bakışımın güzelliğine bağlı. rüzgar bile bana değmeden esmiyorsa ben neden kendimi ayrı tutuyorum bu güzellikten de başka birşey mişim gibi söz ediyorum.
  
  edit:imla ve hatırlatma; bu şenlik öyle 40 gün 40 gecede bitmez. sonsuz olmasını biliyorum.