hong gaoliang jiazu

• kitap kötü diyemem hatta çine gitmiş kadar oluyor insan. çince okusan daha da karışık olucakmış bi de . çünkü çin dilinde ninem iki anlama gelirmiş, birisi "ninem", diğeri "ben, nine" anlamında. yani anlatıcı kendinden de bahsediyor olabilir anlatan ninesini de anlatıyor olabilir gibi bişeyler.
  
  iki lafın başında darıların kızıl olduğu gözlemi-yorumu-romantizmi çok gereksiz.(öte yandan adama nobel vermişler belki de gereksiz olan benim bu yorumumdur.)
  
  bi de yok ninem çok güzeldi, yok şu kız çirkindi de ayağı güzeldi vs kısımları ne yazık ki inandırıcılıktan çok uzak. zira o bağlanmış ayaklar güzel değil acıklı ve güzel bir çinli henüz görmüşlüğüm yok. kafamda ay yüzlü çinli canlanmıyor. kitabın pek çok yerinde köpek yemekten, başka bi yerinde köpek yiyip kötü kokan gaz çıkarmaktan bahsediliyor (ay allahım kusucam şimdi.)
  
  saldırgan köpekler ordusu ve insanların onlar karşısında verdiği mücadele konusu bişeye gönderme yapıyor sanırım ama anlayamadım. savaşı iyi anlatmış ama adam. hiç süslememiş, neyse o.
  
  bunun dışında aklımda kalanlar: çin'de herkes tutuğunu sexiyor. köpek yiyorlar. insan ölünce içine konduğu tabut ağır olursa daha havalı oluyor. bi de apağır tabutu eve koyup çıkarmaya çalışıyorlar mal gibi.