l'humanite

• efenim en ilginç 'polisiye' filmlerden biri. zira başka filmler için oldukça sürükleyici sayılabilecek bir cinayetle pek ilgilenmeyen film cinayetle ilgilenen polisle ve polisle ilgilenen yahut ilgilenmeyen herkese yer veriyor.
  
  'uzun, sıkıcı' diyenlere hak vermekle beraber filmdeki karakterler üzerine kafa yorulduğunda muammalar arasında kaybolunduğu için epey keyifli oluyor film. koskoca ressamın torunu gerizekalı mı, duygusal mı, şimdi ne bok yiyecek falan derken zaman akıp gidiyor. isteyen siktiri boktan taşranın sıkıntısı üzerine kafa yorar, isteyen pharaon reyis ve taşra şürekasının acayip halleri üzerine.
  bir kere şurada anlaşalım. pharaon'un nev-i şahsına münhasır karakter olması hasebiyle sinema tarihinde benzeri az bulunur. adam yünik oğlu yünik. o pörtlek gözlerinin ardında ne fırtınalar koptuğunu düşünün o bile yeter. pharaon'u roger ebert didik didik etmiş. meraklısını buraya alalım.
  
  burdan pharaon'a sesleniyorum: ' seni dedenin hatrına mı komiser yaptılar gülüm?' adam ayan beyan zanlıyı değil kendini arıyor. ararken tosluyor biz de içindeki boşluğu hissediyoruz.