the virgin suicides

• izlemesi çok zor bir filmdi, biraz fazla empati yaptığımdan mı ne bilemiyorum. ben kendi adıma bu filmi, teenage bunalımları, baskıcı aile vs. değil, tamamen kadının (veya kız çocuğunun, her neyse) baskılanması, sesinin kesilmesi şeklinde okudum.
  
  --- spoiler ---
  
  film birtakım oğlanların bakış açısından anlatılıyor. kızların iç dünyalarını hiç göremiyoruz. filmin hiçbir sahnesinde, hiç kimse kızlara "nasılsın? nasıl hissediyorsun?" diye sormuyor. (ki bu iç parçalayıcı gerçekten) film bittiğinde biz hala kızlar hakkında elle tutulur bir şey bilmiyoruz. psikiyatrist de sormuyor, sözde kurtarıcı olacak çocuklar da sormuyorlar. hatta ortalarda bir sahnede kızlardan biri, ona "merhaba" diyen küçükçe oğlana gayet arkadaşça bir şekilde "benimle konuşmak zorunda değilsin." diyor. oğlan "ama konuşmak istiyorum." demiyor mesela. onlar da hormonlarıyla hareket ediyorlar sadece. o trip denen orospu çocuğu da "i didn't see her after that, but it was true love." falan gibi laflar edebiliyor. ama kimse kızları tanımıyor. onları okul tuvaletinde, evde odalarında beraber vakit geçirirlerken görüyoruz uzaktan. lux ve cecilia dışındakilerin isimlerini bile hatırlamıyorum şu an mesela, filmi 15 dk önce izlediğim halde. hangisinin duygusal olarak nasıl dönemlerden geçtiğini, neleri sevdiğini, neye gıcık olduğunu, hangisinin komik, hangisinin akıllı olduğunu vs. vs. hiçbir şey bilmiyoruz. kızlar sadece birbirlerine sahipler ve kapalı kapılar ardında beraber bu karara varıyorlar.
  
  'kimsenin, kimseyi umursamaması' teması aslında sadece kadınlarla sınırlanacak bir şey değil tabi ki. aslında herkes çabaları takdir edilsin, dayandığı zorluklara saygı duyulsun, bir şekilde başkaları tarafından onaylansın istiyor, fakat kimse de karşı tarafı gerçekten dinlemiyor. bir de herkes bu ihtiyaçlarını bir şekilde cinsellikle karıştırıyor. karışık işler yeğen.
  --- spoiler ---