30 yaşındaki erkek

• hayatı ancak kendisinin anlamlandırabileceğini keşfetmiş erkektir. kendi başına bir anlamı olmayan hayatının dönüm noktasıdır "30 yaş" bir erkek için. babam hep "bir erkek 30 yaşına kadar büyür, 30 yaşından sonra da yaşlanmaya başlar" derdi. 30 yaşımdayım bu sene ben de... hala daha 20 li yaşlarımın şaşkınlığını atamamış, 30 senelik hayat tecrübesine sahip bir çocuğum. hayatımın geri kalanında ne yapacağına hala daha karar verememiş ve hala ben büyüyünce "şu" olacam diye sayıklayan bir çocuk...
  
  normal şartlar altında, 30 yaşında bir erkek babadır artık. ben baba olamayanlardanım misal hala. o zamana kadar hayat şartlarına sertliğiyle başkaldıran 20 li yaşlardaki erkek artık duygusallaşmaya başlıyor 30 yaşına gelince. olur olmaz göz yaşı bile döküyor sebepsiz yere. hep 30'lu yaşların hayatın zirvesi olduğu söylenir oysa ki... 50 li yaşlarını geçmiş bir anneden çok farkım yok en azından kendi adıma. baba olmak istiyor insan 30 yaşında. dışarıda gördüğü bebeklere özlemle bakıyor. benim de olacak mı böyle bir bebeğim diyor. o yaşına kadar farketmediği şeyleri farketmeye başlıyor 30 yaşında bir erkek. en azından artık kadınları tanımaya başladığını sanıyor. 30 yaşına kadar evlenmemiş bir erkek artık kadınlardan soğumaya başlıyor işte bu yüzden. belki bezginliğinden belki de kadınların gerçek yüzünü gördüğünden. çok daha fazla ince eleyip sık dokumaya başlıyor ama olmuyor işte. bulamıyor, bulsa da layık olmuyor bazen o kadına; yalnızlığı daha da derinden hissediyor gecelik ilişkilerde...
  
  birden oluyor bu. bir sabah uyanıyor 30 yaşındaki erkek. içinde yıllardır gün be gün gerilen "30 yaş zembereği" boşalıveriyor birden. artık çocuk değilsin diyor içindeki ses, ama yanılıyor... ha 9 ha 30, o asla bir erkek değil, hep kalbinde yaşattığı küçük çocuk sadece....