don quijote

• unutamadığım ender kitaplardan. fakat bu kitabı unutamamın nedeni biraz farklı. yky'den çıkma iki ciltlik kitabını okuyordum lise zamanları. ilk cildini bitirmiş ikinci ciltte serüvene devam etmekteydim. otobüsü kaçırmayalım diye koşarken, çantaya attığım suyun ağzının açılması vesilesiyle kitabın ıslandığını üzücü bir şekilde öğrenmiş bulundum. o zamanlar ikarus otobüsler hala iett kullanımındaydı. ^* kitabı kurusun diye akbil makinasının yanına ön tarafa koydum. şoförle sohbet-muhabbet giderken beşiktaş'a gelince arkalara doğru ilerledik. e gençlik bu kitabı da unuttuk. ta ki eve gelince fark ettim. beyazmasaya mail attım, cevap geldi derken yalan oldu kitap. o günden beri ne zaman dt1 veya dt2 görsem içim sıkılır. bu da böyle bir anımdı işte.
  
  geçenlerde sahaftan ikinci cildi bulup okudum. o zamanlar okuduğum tadı alamadım elbet. ama yine de ilklerin tadı başkadır. belki de olmasaydı olmazdık. (bkz: roman)