somewhere only we know

• insanın canını en çok yakan, en çok düşündüren cümleleri barındıran olağanüstü bir şarkı.
  
  hangimiz aramıyoruz ki "o kişiyi"?
  kim bıkmadı ki saçma sapan insanı yoran ve bıktıran gelip geçici ilişkilerden?
  
  hangimiz istemez ki sadece ikimizin bildiği bir yere gidip, sadece ikimizin bildiği şeyleri konuşmayı?
  
  en vurucu cümlesi de hepimiz için bellidir zaten.
  
  i'm getting old and i need something to rely on.
  i'm getting tired and i need somewhere to begin.
  
  20'li yaşlar yavaş yavaş geçmeye başladığında, üniversiteler bitip iş hayatına atılma sürecinden sonra, hepimiz yavaş yavaş çapkınlıklardan, gelip geçici ilişkilerin bizi boğmasından sıkıldık.
  
  çevremizde ki insanlar yavaş yavaş evlenip, düzenli hayata geçmeye başladıktan sonra, iyice yalnız başımıza kaldığımızı hissediyoruz.
  
  elbette bizde istiyoruz "o insanı" bulup gerçekten mutlu olabilmeyi.
  try again fail again fail better prensibi artık yerini denemesem daha iyi, elbet bir gün düzgün birisi karşıma çıkacak cümleleri alıyor.
  
  o düzgün insanın karşına çıkması da mucize tabi ki.
  
  30'lu yaşlara yaklaşmışken panik yapıp en saçma sapan evliliklere imza atıyoruz insanlık olarak.
  çocuk doğurma, büyütme yetiştirme isteğiyle, kafamıza uymayan evlilikler yapıp, sonunda aldatılarak, sıkılarak, bunalarak ayrılıp yeni depresyonlara doğru kapıyı aralıyoruz.
  
  ama o aradığımız özel insan, hiç bir zaman karşımıza çıkmıyor.
  
  saplantılı sevdalarımıza bağlı kalıp, kendimizi olmayacak dualara amin derken, olmayacak sevdaların yolunu gözlerken buluyoruz.
  
  acı gerçeği çok güzel yüzümüze vuruyor bu şarkı.
  yaşlanıyoruz artık, neredeysen gel be kadın.
  senin için çorba pişirdim, hava da soğuk, üşümüşsündür, gel beraber ısınalım sobamızın başında.
  bana gününün nasıl geçtiğini anlat.
  o hararetli bir şekilde heyecanlı heyecanlı olayları anlatışını sevdiğim, ne de güzel bakıyorsun öyle.
  
  işte o an heralde şarkının sonunda söylediği gibi
  " this could be end of everything" olur.