dine veda edilen an

• benim için hırsızlıkların, yolsuzlukların, ahlaksızlıkların, caniliklerin en çok ve en kolay din adına yapıldığını fark ettiğim andır.
  
  dinin bir inanç sistemi değil, bir sömürü sistemi haline getirildiğini anladığım andır.
  
  dini kitapları okuyup çelişkilerini fark ettiğim ve bu çelişkilerin açıklanması için insanların nasıl taklalar attığını, zorlamalara giriştiğini fark ettiğim andır.
  
  çocukken, koyunları boğazlayıp kavurması yenilirken anlatılan, az önce boğazlanmış koyuna binip cennete gitme hikayelerinin mantıksızlığını fark ettiğim andır.
  
  ve bardağa düşen son damla, bu düzenin çarkına anaokulu ve ilkokul çocuklarının da sokulmaya çalışıldığına tanık olduğum andır.
  
  "gerçek din bu değil" cümlesini duymaktan bıktım artık.
  
  hoşça kal din. hoş bulduk deizm.
  
  edit: 2004 yılından beri sözlükte yazarım ancak şimdiye kadar hiç bu kadar çok mesaj almamıştım. hiç birine yanıt vermedim ancak ateistlerden gelen, "deizm ateizm için bir basamaktır, bunun sonu ateizmdir" konulu mesajlara yanıt vermek isterim:
  
  deizm benim için bilinçsiz ve rastgele bir seçim değil. ne olduğunu ve ne anlam ifade ettiğini biliyorum. anlatması sayfalar sürer ancak big bang öncesini, sonsuz geçmiş kavramını ve uzay-zaman denklemini düşününce bir yerden sonra şu an sahip olduğumuz temel mantık kavramlarıyla (bilimsel kanunlar, matematik, düz mantık vs.) açıklanamayacak bir boşluk olduğunu görüyorum. bu boşluk benim için tanrıdır. ama bu tanrının dinlerin anlattığından ve insanların anladığından çok farklı bir kavram olduğunu düşünüyorum. bunun ne olduğunu bilmiyorum ve asla da bilemeyeceğim sanırım. o açıklanamayan boşluğun adı benim için tanrı'dır.