sırça hayvan koleksiyonu

• sahneleniş biçimini çok beğendiğim şehir tiyatrolarının yeni oyunu. oyunun yönetmeni yıldırım fikret urağ ve sahne tasarımını gerçekleştiren cem yılmazer çok yaratıcı biçimde oyunu sahnelemişler. bana kalirsa en buyuk alkisi onlar hakediyorlar.
  
  sahne; tom'un içinde bulunmaktan hoşlanmadığı dünyasından kaçış olarak gördüğü sinema biçiminde, sinema sahnesi gibi tasarlanmış. zaten siklikla tom'u sinema seyircisi olarak seyircilerin icinde koltugunda goruyorsunuz ve siz de bu ailenin dramina bazen eski bir sinema filmi izler gibi bazen de dogrudan taniklik ediyorsunuz. sinema sahnesiyle hayat sahnesi, hayalle gercek ic ice gecirilip sunulmus ve bu sunumu cok begendim.
  
  basindan beri oyuna arka fonda eslik eden muzikler de oldukca guzeldi.
  oyunculuklarin hepsi cok basariliydi ancak, edip tepeli ve aysecan tatari'ye ayri parantez acmak gerekiyor. istanbul efendisi'nde izleyip cok begendigim edip tepeli bu oyunda da cok iyiydi ve cildirip kendinden gectigi sahne gorulmeye degerdi. cocuklar duymasinda bana don yagi gibi gelen aysecan tatari bu yargimi kirmami sagladi. kendi icinde yasadigi dunyasini, safligini, dramini cok guzel yansitti seyirciye.
  gidip gorulmesi gereken guzel bir oyun.