plemya

• filmi *hiç* sevmedim. kamera kullanımı nedir, bilmediğimdendir. ifteizledim heşteklerim yok, ondan belki. kafa düşmesi'nin müsebbibi olduğundan da olabilir. belki yalnızca cumartesi diyedir, bilmiyorum. trier olmaya öyküneyazıp natuk baytan senaryolarına gelesi <insert 'joke' here> bir yönetmen elinden çıkma buldumsa da, kimselere diyemedim. emek isteyen bir ilişkiye heveslenen, prosesin hayalkırıklıklarıyla neticeleneceği öngörüsünü/şüphesini/paranoyasını/negatif şartlanmışlığını fark eden, yanisi artık eskisi gibi olmayacağını bilen (bilmek diye bir şey yok elbet) gözlerle bakındım; sessizlik saadetin sadedi değil. çıkarım böyle gibi gelse de, sonra böyle de olmadığını anlar gibi oldum. bugün neredeyse hiç içmedim. geldim, plemya'yı, izlediğimi, üzerine birkaç bir şey diyeceğime kendimi inandırdığımı anımsadım: bende 'insan'a dair hiçbir şeyi değiştirmediğini bildim. tecrübemle ve bedenimle gördüm. inadına işittim.
  
  sorry about dinner / sorry about dresden.