avcı

• yasemin mori'nin finnari kakaraska albümünden şarkı görünümlü bir masal. bir ceylanın bir avcı tarafından öldürülüşünü özenle seçilmiş cümlelerle anlatmıştır mori. şarkı öyle bir içine çekiyor ki beni her dinlediğimde avcının adımlarını ve ceylanın ürkek bakışlarını onun peşisıra ormandaki ağaçların ve tüm canlıların avcıyı katledişini evlatlıktan reddedişini tüylerim diken diken olmuş bir şekilde görebiliyorum adeta.
  
  işte o masal:
  
  avcı yüklü çıktı avına
  sırtınla kurşunla dolu bir çanta
  tüfeğini kaldırdı baktı
  gözünü menzile dayadı
  ayağında kara botlar
  yüreğinde taş parçası
  köpekleri önden saldı
  çalıları yara yara yolu aldı
  
  kaba saba haki bir yelekle göğsünü korumaya aldı
  orman açıldı kutsal bir armağan gibi
  hırslı ve sersem yürüdü korkunç yaratıklar gibi
  
  kestane gürgen palamut
  altı yaprak üstü bulut
  
  dere kıyısında anemonlar
  o gün çiçek açmıştı tüm kızlar
  
  avcı kör topal devam etti
  ne yasa bildiyse ihlal etti
  ne güzel gördüyse heba etti
  bir de sorma ne havalı pozlar
  menzilde görüldü bir ceylan
  kükredi orman dağıldı kuşlar
  belki kaydı bir kaç yıldız
  nefesler tutuldu uğultu devam etti
  avcı sarıldı tüfeğine ateş etti
  
  ceylan ürkek zarif nazik
  bastı ince bacaklarını toprağa
  varlığı nezaketini yaydı
  tüm orman ona ihsan etti
  kahverengi tonlar beyaz ve soluk
  bakışından aktı gitti bir kaç bin oluk sevda
  
  kükredi orman dağıldı kuşlar
  kırmızıya kesildi tüm ağaçlar
  yasa büründü bulutlar ağlamaya devam etti
  kızlar şarkı söyledi
  
  nakarat
  benim senin gibi oğlum yok seni ben doğurmadım
  burdan canlı çıkış yok ava giden avlanır