emik

• 1. insan beyni, beyin.
  2. yeni doğan çocukların başındaki bıngıldak.
  3. başın tam üstü, düz kemik yeri.
  4. boğaz, hançere.
  5. alın.
  
  bunlar türkiye türkçesi ağızları sözlüğü'ne göreymiş. bizim fethiye'de ben emin olmaksızın anılarımda alın anlamında anımsıyorum. babam köyden bir gençle şakalaşırdı, birbirlerine sert küfürler ettikleri olurdu. bu köy küfür-şakalardan biri olan "emiğine kaktığım" veya "memiğine kaktığım" kalıbını bilmeksizin alından doğru bir hareket gibi algılardım. oysa anlam listesinde boğaz da var, boğazına kakmak daha kolay. hatta sesinden de emin değilim, emiğine olabilir, memiğine olabilir. bir de peş peşe veya değişimli kullanılmakla birlikte kalıplardan biri boğaz biri meme arasını sikmek , yani ayrı-farklı deyişler olabilir.
  
  emik sözcüğünün emmekten gelerek meme anlamı hala var ve bazı yörelerde kullanılıyora benziyor. burada emik emme organı olan ağızı da çağrıştırmalı, yalnız o unsur boğazın arkasına gerisine dolayımlanmış.
  
  emiğin ümük/imik ile de bağı olabilir; aydın'da "emik altını" boyna takılan altın dizisiymiş.
  
  (bkz: memik/@ibisile)