vozvraşçeniye

• en az iki kere izlenmesini siddetle tavsiye ettigim film. hayir, yanitlanmamis sorulara yanit aramak icin degil; baba bunca zaman nerdeydi, ne is yapardi, kutuda ne vardi, hicbiri onemli diildir zira. karakterlerin her izleyiste nasil derinlestigini, hepsiyle (baba da dahil olmak uzere) nasil daha buyuk bir empati kurdugunuzu gormek icin. ufakligin "baba" diye haykirdigi sahnede aglamak icin.
  
  gercekten de, son zamanlarin en guzel filmi. oyunculuk, goruntu, yonetim ve senaryo (ki yonetmen zvyagintsev'e ilk olarak bir gerilim-polisiye seklinde gelen senaryo yonetmenin bakis acisi dogrultusunda tekrar sekillenmis, bu halini almistir, ne de iyi olmustur) anlaminda dort dortluk.