the walk

• filmin ana konusu, adamın nihayetine orada yürümesi olacağı için giriş ve gelişme kısımlarının sıkıcı olabileceğini düşünmüştüm ama yanılmışım. sıcak, keyifli ve merak uyandırıcı bir hikaye vardı. hayallerin hayalken ne kadar güzel olduğu, gerçek olmaya yaklaştıkça insanın üzerine nasıl bir yük getirdiğini gördük. yardımcı olan her bireyin bambaşka karakteri ve yapısı ile eğlendik. hayallerini gerçekleştirebilmek için ne kadar özveri gerektiğini gördük.
  
  esas kısım diyebileceğimiz yürüyüş kısmında, philip'in tüm hislerini yaşattı bence film. baştan gerildik, heyecanlandık ama o yürüdükçe, o ipin kendisini desteklediğini hissedip özgürlüğü tattıkça biz de rahatladık biz de onunla beraber o ipten inmek istemedik.
  
  yine de eğilip kalktığı bölümlerde anam anam düşecek şeklinde ani heyecanlar yaşadık tabii.
  
  bununla birlikte soru işareti olan kısım da şuydu, hayalini bu kadar erken yaşta gerçekleştiren bir insan için sonrasında ne var. yaptığı muazzam işi aşabilecek mi? aşamayacağının düşüncesi onu hayatta boşluğa iter mi? bu kısımlar filmin konusu değildi ama zihinlerde kaldı.
  
  filmde belki de en mutlu olduğum anlardan biri philip tutuklanmış indirilirken tüm işçilerin ve sonrasında polislerin onu alkışlayıp kutlamasıydı. bir sanatçı için daha yükselebileceği bir an olabilir mi?