1 mart 2016 yılmaz özdil köşe yazısı

• savaşı ve ölümü yüceltici bir yazı olmuştur. savaşlarda ölenler "bizler"iz, normal sıradan insanlar, ölenlerin ardından üzülebilmemiz için "kahraman, korkusuz" gibi sıfatlarla onları insanüstü ulaşılamaz varlıklara çevirmemize gerek yok. bu yüzden kötü bir yazı, savaş çığırtkanı bir yazı. ne güzel demiş bu konuda cesare pavese: "savaş bir gün biterse kendimize şunu sormalıyız: peki ya ölüleri ne yapacağız? neden öldüler? insanları öldüren kader, onları görebilmemiz ve gözlerimizi bu cesetlerle doldurabilmemiz için bizi de sorumlu kılıyor. her ceset sen, ben ya da biz olabiliriz. arada hiç bir fark yok. eğer yaşıyorsak, bunu bir başkasının kirletilmiş cesedine borçluyuz. bu nedenle her savaş bir iç savaştır. her şehit, yaşayan canlıya benzer ve ondan ölümün hesabını sorar.” bizim ölümleri yüceltmeye değil, hesabını sormaya ihtiyacımız var.