the invitation

• her yönüyle beni cezbeden bir kurgusu, atmosferi ve karakterleri olduğu için sonunda ziyadesiyle tatmin olmuş bir şekilde kalktım ekran başından. ortada sürekli bir gizem unsuru var ama bu gizem, bir gerilimi mi doğuruyor yoksa esas karakterin gözünden bakmaya zorlandığımız için bir gerilim doğduğu algısına mı kapılıyoruz, bunu anlamaya çalışmakla geçiyor film. bambaşka bir tat verdiği için "işte bu be." diye diye izledim filmi. harbiden işte bu. you're next , we are still here ve coherence'i anımsattı izlerken. üçünden de farklı ama üçünden de bir şeyler var gibi.
  
  --- spoiler ---
  
  kira'nın ev ahalisine yolda yaşadıkları olayı anlattığı sahnede david, sakin ve bilge bir tavırla will'in kurdun işini bitirerek merhametli davrandığını söylüyor. aslında orada bu övgüyü kendisine de yapıyor. çünkü bunu söylediği sırada will de onun gözünde araba çarpmış, acı çekmekte olan bir kurt ve will'i kurtarmanın tek yolunun da will'in kurda yaptığının aynısını ona yapmak olduğundan emin. filmin başındaki sahne aslında bir foreshadowing.
  
  --- spoiler ---
  
  v/h/s 2'yi izlememiş olanlar için şuraya ayrı bir spoiler ibaresi koyuyorum:
  
  --- spoiler ---
  
  şu safe heaven bölümündekiyle benzer bir tarikat söz konusu bu filmde de. iki tarikatta da intihar esas ritüel. tabii the invitation'da gruptakilerin çoğu cinayet kurbanı adayı. ritüelden bihaberler. bu arada v/h/s 2 de iyi filmdi ha. üçü izlemedim. çünkü yönetmenler değişmiş ve zaten film de hiç beğenilmemiş. büyüyü bozmanın manası yok.
  
  --- spoiler ---
  
  şu başroldeki herifin tom hardy olup olmadığını çözme çabasıyla ister istemez meşgul oldum lan film boyunca. tam tom hardy olduğuna ikna oldum diyorum, farklı bir açıdan o değil gibi geliyor yine bir anda. tom hardy'ye tom hardy'den daha fazla benziyor adam. ilginç valla.