diri ozanlar derneği

• merakla beklediğim bir dergiydi, geç kavuştuk ve daha birbirimizi tam tanıyamadan on günlük bir ayrılık yaşadık. daha şimdi oturup da sayfa karıştırmanın ötesinde okuyabildim kendisini.
  
  itiraf edeyim, bazı fanzinler ve aldığım şiir kitapları -ki çoğu bilinen isimlere ait- dışında yeni şairleri pek okumuyorum. takip ettiğim birkaç isim var sadece, onlardan biri de kaan koç. bu dergi adını kaan koç’un son dönemde ayyuka çıkmış olan "ölüleri fazla sık hatırlama ritüelleri"ne tepki olarak açtığı bir twitter hesabından alıyor aslında. sadece yaşayan şairlerin şiirlerinden parçaların yayınlandığı ve şiire dair konuşan kısa soluklu bir hesaptı bu ve küllerinden bir dergi olarak doğdu. açıkçası güzel de doğdu, iyi ki de doğdu.
  
  tüm şiirler bende aynı heyecanı uyandırmadı ama yer yer bazı cümleler, bazen bazı vurgular... genel olarak o kadar farklı şairden çıkmasına rağmen bir kitap havası alıyorum neredeyse. belki abartıyorum, belki bunlar hep kendini gerçekleyen beklenti ama böyle hissettirdi bana.
  
  yolları açık olsun hepsinin, güzel işlerin çoğu zaman ya yarım kaldığı ya da yarım aksak ilerlediği bu coğrafyada azınlıktan olsunlar.