diaspora türk

• annemin çok sevdiği, ilk işçi alımları sırasında almanya'ya göç eden teyzesini, cesaret edemeyip evde kalan annesini, hayatının akışını tersyüz edebilecek bu talih kuşunu nasıl kaçırdığını hatırlayıp hüzünlendiği ferdi tayfur'un almanya treni şarkısı eşliğinde, anamın dizine yatarak baştan sona tüm fotoğraflarına dolu gözler ve sıcacık bir kalple baktığım twitter hesabıdır. türkiyeli olmanın heryerde aynı olmasına mı, uyum sağlayamayışımıza mı, central park gibi bir alman parkında mangal partisi vermenin ne kadar türk işi olduğunu düşünmemi mi, yoksa şu anda ülkenin doğusunda süren ırkçılığın tezahürlerinin bir benzerini yaşayıp, anadil haktır pankartlarıyla bir dolu türk'ün yürüdüğü eylemlere mi şaşıracağımı bilmediğim, son günlerin en güzel keşfidir. arada avrupa'ya yaydığımız gericiliğin esintilerini görmesek çok daha iyi olur ama fotoğraflar ve yorumlar öyle güzel, doğal ve bizden ki. uzanıp gurbet dertlerinden öpüyorum o insanların.
  not: berlin duvarı önüne tarla süren, yün döven annelerin ellerinden ayrı bir öpmece.