hakkını helal etmemek

• iyi bir şey... en az beddua kadar iyi bir şey...
  
  inanç temelinde; kimin kimde ne hakkı var allah bilir.
  başka açıdan; alış veriş dahilinde olmayan ve herkese sunulmayan bir iyi niyet, bir sevgi, bir güzel bakış, kurulmuş güzel birkaç cümle hak değil midir? haktır. buna cevap "ben istemedim sen verdin" de değildir, sıkılana kadar ses çıkarmamış olmak daha büyük hak hırsızlığıdır.
  ya da verilen sözler, tutulmamak üzere verildiyse, hak yenmiş olmuyor mu? oluyor.
  
  insan hakkını helal etmediğinde ne olur? bunu bilemeyiz.
  
  ama genellikle, birine hakkını helal etmediğinde, hiçbir şey olmayacağına inanılır.
  zaten hakkını helal etmediğin kişi, "onun bende hakkı yoktu" diye düşünür. sizin hakkınızı helal etmeme gerekçenizi önemsiz görür, "bu ah tutmaz" zannedilir.
  başına gelen bir olumsuzlukta, "ah aldım" demez kimse, çünkü kendi önemsiz gördüğünü, gerçekten de önemsiz zanneder.
  
  ama en masum tepkidir hakkını helal etmemek.
  
  "helal olsun" demek de asaletten gelmez. gönlünden geçmeyen ya da aslında helal etme nedenin değersiz görmenken, boş laftır "helal olsun" demek.
  
  iyi niyet, sevgi, saygı suistimal eden kimseye hak helal etmek gerekmez. bu kimseyi kötü yapmaz çünkü kimsenin başı, kimsenin etmediği helalden yanmaz, yanan da kendi zalimliğinden, kendi zulmünden, yarın ölecek insanı bugün yaşarken yok yere kırmaktan yanar.hakkını helal etmeyen gece böyle rahat uyuyabiliyorsa; aldığı ahla aynı rahatlıkta uyuyabilen insanların yanında, yine masumdur... ah da gönülden edilir; hissettirdiğini hissetmeden ölmesin kimse.