sabah ezanı okunurken hissedilenler

• bir keresinde annemle babam, o zamanlar içme suyunu marketten almak lüks olduğundan, sırada beklememek için, gecenin kör karanlığında çeşmeye gitmişlerdi. normalde o saatlerde mışıl mışıl uyurken ben, bidonların sesine uyanmış, annem kızar diye de ses etmemiştim. onlar evden çıkarken yaşadığım korkuyu net hatırlıyorum. derken sabah ezanı okunmaya başladı, yavaş yavaş, uzun uzun. korku, yerini huzura bıraktı, annemler gelene kadar bitmesin diye dua ettim. dalmışım. şimdi sabah ezanı her sabah aynı huzuru verir diyemesem de, o sabahı hatırladıkça huzur doluyorum. makamından dolayı, kesinlikle rahatsız olmak değildir benim için bu his.