the paradise suite

• izlediğim güzel filmlerden biri. kurgu olarak karamsar başlamasına ve sarsici bir film olmasina ragmen bad tribe girmiyorsun. bu filme en yakın bulduğum film requem for a dream. ancak "bir rüya için ağıt" filminden sonra uzun bir süre kendime gelememiştim. bu film ise dramatik hikayelerine rağmen yine de insana umut veriyor.
  
  spoiler geliyor:
  
  --- spoiler ---
  
  filmde öncelikle iyi ve kötü kavramı ele alınıyor. filmin başında ailesine ve ogluna deli gibi duskun iyi bir kocayi goruyoruz. kadınların çoğunun " ayy ne minnoş bir baba" diyecegi tatlikta. ancak nefes alın, koltuklarınızı dik konuma getirin çünkü ilerleyen sahnelerde sıkı küfür etmeye başlayacaksınız ;
  ayni adam kadinlari zorla seks iscisi olarak calistiran bir pezevenk ve bircok insani katletmis sogukkanli bir savas suclusu.
  
  sonra başka bir babaya geçiyoruz. bir müzisyen bir orkestra şefi. bulunduğu sınıf olan burjuva sınıfının üretim kabızlığı, zoraki yaratıcılığı, içten içe bildiği yetersizlik duygusu bu karakterle anlatılıyor. ama muzisyen bulunduğu sınıfın namuslu insanlarından biri diğerleri gibi mozart dinleyip sanatın o güzel ışığında kendinden geçtikten sonra çıkışta sistem tarafından ezilen ve kullanılan insanların dramına sanat gibi ya da hoş bir değişiklik olarak bakmıyor. ayrıca müzisyen, sahnede sevişen bulgar kadın ve siyah erkeğe baktığında orada sikiş görmüyor, ortamdaki en gerçek şeyin o kadın olduğunu farkediyor. ancak bu bakış diğer sınıfdaşları tarafından ya bizimki karıya hasta oldu olarak algılanıyor.
  
  aynı zamanda yaşlı avrupa, eğer yoksul siyahi veya yoksul kadın göçmensen kısaca yoksul göçmensen bizim sana sunacağımız hikaye budur diyor filmde.
  
  bulgar kız; sıradan bir insan. tüm sıradan insanlar gibi şöhrete, popiye düşkün, kolay manipüle edilebilen tabi ki kolay harcanan ve kurtlar sofrasında bir kuzu.
  
  siyah adam; iyi insanın tipik temsilcisi. sıradan insanlar için kendini adayacak kadar güzel. bir isa. ölmeden önce onu vuracak katili için tanrıdan af dileyen, sıradan insanların uğruna ölen iyi insanların tarifi. zaten o yaşadığı şeyi ne kadar ulvi bir amaç için yapmış olursa olsun o eylemden sonra onun ağırlığını kaldırabilecek bir varoluşa sahip değil. buradan harcanan tüm iyi insanlara selam gönderiyoruz.
  
  çocuğu katledilen kadın; intikamın şıklığını gözler önüne seriyor. nefret ettiğinin en çok sevdiğini alarak. ama yine de bebişi masum bir melek olarak görebilip öperken insanı gülümsetiyor. ama şu var ki kadındaki nefreti sevgiye dönüştüren sarışın minnakla kadının karşılaşması ve sarışın çocuğun kadına bakışı. kadın herhalde içinden ne yapıyorum laa ben diyor ve o sevimli sahne oluyor. işin ilginci bebek cidden filmdeki babasina benziyor.
  
  filmin umudu hatta hayatın umudu; sarışın çocuk. doğasında yaratıcılık var, değerli, yetenekli ama ne zaman ki itaat etmeyi bırakıyor, yeter be diyor; işte o zaman o minnak yaşında kendi potansiyeli ortaya çıkıyor. cocugunu kaybeden kadinin öfkesiyle, babasının ise yetersizlik duygusu ile yüzleşmesini sağlıyor. geleceğin yeni insanı.
  
  evet onları bekliyoruz.
  
  --- spoiler ---