ma vie de courgette

• hikayesi ile izleyiciyi hüzünlendiren bir başka güzel animasyon filmi. dokuz yaşındaki kabak'ın annesini kaybetmesiyle çocuk yuvasında yaşamak zorunda kalışı ve orada tanıştığı tıpkı kendisininki gibi dramatik hikayeleri olan diğer çocuklarla olan arkadaşlığını ve özelikle camille'nın da onlara katılmasıyla devam eden ve hemen hemen her sahnesiyle insanın içini sızlatan bir film.
  --- spoiler ---
  evet her sahnesiyle insanın içini burkuyor ama özellikle son sahnesinde yuvadaki çocukların yuva çalışanı bayanın yeni doğmuş bebeği antuan'ı sevdikleri esnada herbirinin, onlara göre ailelerinin kendilerini bırakıp gitmelerine sebep olduklarını düşündükleri kusurlarını sıralayarak onun da tıpkı kendi anne ve babaları gibi bebeğini terketmeyi düşünüyor mu yönünde ona soru yağmuruna tuttukları sahne benim için filmin en güzel sahnesiydi.
  -hep burada mı kalacak?
  -hayır
  -onu teketmezsen.
  -bunu yapmam.
  -peki ya çok çirkin olsa bile mi?
  -cok kötü koksa bile mi?
  -surekli ağlasam bile mi?
  -yatağını ıslatsa bile mi?
  -okulda tembel olsa bile mi?
  -aptal olsa bile mi?
  -domuz gibi yese bile mi?
  -adını unutsa ve ayağı koksa bile mi?
  - dayanılmaz olsa ve hep bağırsa bile mi?
  -pırt yapsa bile mi? (işte burada insan gülümsemeden edemiyor)
  -duvarları karalasa bile mi?
  -polis olmak istese bile mi?
  -boyu zürafa kadar uzasa bile mi?
  -serseri olsa bile mi?
  
  film kabak için mutlu sonla bitti ama keşke diğer çocuklar için de mutlu son olabilseydi ne güzel olurdu.
  --- spoiler ---