kral kaybederse

• rutin haftasonu gözyaşlarımı adadığım, karakterlerin hikayeleri ile çok tanıdık gelen, bir o kadar da yakıcı etkisi olan muhteşem kitap. kafamın içinde sürekli "kader motifi" ve "bilinçdışı" kelimeleri dönüp duruyor. korkularımız ve en çok tekrar ettiğimiz hatalara ilişkin tespitler de. bazen kendimize bile itiraf edemediğimiz ve yüksek sesle söylemediklerimizi kitabın satırlarında okumak, bir tokat etkisi yaratıyor. galiba en güzel kısmı tam burda alıntılamak gerekiyor:
  
  "hayat böyledir işte. bir kapıdan girer, öbüründen çıkarsınız. göz açıp kapayana kadar gider hayat... kimse ne o kapıdan içeri girdiğini bilir, ne de çıktığını. biz de çıkacağız bir gün. insan bazı şeyleri anlıyor anlamasına da, biraz geç oluyor. belki de bu, işin doğasında var. tam anladım derken bir de bakmışsınız ikinci kapı açılıveriyor. ben hala buralarda olduğuma göre, demek ki öğreneceğim daha çok şey var."
  
  gülseren budayıcıoğlu'nun yazdıkları çok kişiye ışık olur umarım. ah be kenan bey, ah...