sabah 8 akşam 6 çalışmak

• tanrım, her şeyden vazgeçekken bana geceyi veriyorsun. bütün günümü nedenini bilmeden mahvederken ve tam da isyan edecekken bana geceyi veriyorsun. ve ben ilk serbest kalmanın şokuyla kendimi bırakıyor, dünyamı yaşıyorum. tam mutluyken sabah oluyor ve sen yine beni esir alıyorsun. tam isyan edeceğim derken geceyi yine kucağıma atıyorsun. her şeyi öyle güzel planlamışsın ki beni rahatlığın kollarına bırakıyor arkasından kölenmişim gibi çalışmaya zorluyorsun. ne için? sadece kendi keyfin için! benliğimden çalıyor ve her günün senin köleliğin olan bir zaman dilimi olduğunu hatırlatıyorsun.
  bir gün karşına çıkıp seninle rus ruleti oynayacağım, sırf keyfine. ve sen filmlerdeki gibi son anda kurtulamayacak; öleceksin. ben seni yıktığımda bunu sadece benden esirgediğin huzur için yapacağım, senin gibi güç gösterisi için değil.
  
  edit: bu entryi yazalı tam 1 yıl olmuş, neyse ki artık bu kısır döngüden çıkmış bir insanım. çalışma hayatı döngüsünden tamamen çıkıp bir tekne alıp denize açıldığımda bu entryi yine editlerim.