grafomani

• diğer "mani"lerden farkı olmayan bozukluk. devamı depresyon, sonu delilik.
  
  insanların manilere bile arzulaya kavuştuklarını sanıyorum. kendilerini manilerde ifade edebilen bir çağda yaşıyoruz. hatta kimileri bu bozukluklarını düzeltmeye çalışacakları yerde allayıp pullayabiliyor. işin enteresan yanı, "deli deliyi dakikada bulur" tezini doğrularcasına bu kişiler toplumda uzun süreli hayranlığa varacak şiddette etki yaratabiliyor. doğrusu bu etkinin de tecavücüsüne aşık olan veya da tecavüzcüsü gibi olmak isteyen kişi sendromuna bağlamayı tercih ediyorum.
  
  halbuki insanlık tarihi ahlak üzerine ne yollar, ne dağlar aştı. aşırılığın her şeklinin insanlara ne gibi hüzünler vereceğini, kendini ve doğayı anlamak için aşırılıklardan arınarak yürünmesi gerektiğini felsefe, din, sanat anlattı da anlattı; ancak alınan yol ortada.
  
  şahsi çözümüm insanın kendini en az altı ayda bir kolaçan etmesi ve alışkanlıklarını bir bir ortaya döküp onlara neden alıştığını bulması, onlardan vazgeçmesi ve kişiliğini iyi görünmek için değil iyi olmak için uğraşması...
  
  mesela yazar mısın? biraz dur, dinlen. yazma, okuma, gez, müzik dinle, çal... müzik mi yapıyorsun? bırak, kitap oku, bisiklete bin. çok mu konuşuyorsun? az konuş, yaz, çiz, karala... bunları yapmazsan alışkanlıklarınla övünür, alışamadıklarının tadını ömrün boyunca bilemezsin.
  
  ha, sana demiyorum ki git, kes, vur, parçala... anlamlı ol. insansın ve insanca yaşa.