köy tuvaleti

• 6-7 yasimdayken, sirf beni cok korkuttugu icin nenemin ekmek pisirdigi ocaga sicmama neden olan tuvalet.
  
  ocak dedigim ise koyde yasamis olanlar bilir, 4-5 tane buyuk tas ile yerde hilal seklinde bir sekil yapilir. onun icine de odun modun falan iste sonra yakarsin.
  
  o gunu hatirliyorum biraz. sabahin altisi falan. herkes uyuyor tabi. ben de uyanigim ve dolasiyorum. birden gelen sicma istegi ve gozume korkunc gelen tuvalet. ne yapicam ne edicem derken birden baktim ki, gotumden tum imkanlara ragmen cikmaya calisan bir bok var. altima yaparsam annem cok kizar diye dusundum ve o an yanimda olan ocagin icine birakiverdim. sanki boyle hic kizmicaklarmis gibi...
  
  sabah yengem uyanip ocagin yanina gitmesiyle ciglik atmasi bir oldu. herkes bokun etrafinda toplanmis "hangi hayvan yapti lan bunu" diye birbirine soruyordu. neredeyse butun akrabalar ordaydi ve boku kimin yaptigini bulmak zordu. buyukler amansiz bir tartismaya girmislerdi. biz cocuklar da onlara bakip guluyorduk tabi.
  
  uzun bir tartismanin ardindan buyukler bu boku kimin yedigini aman sictigini buldular. tabi ki cocuklardan birisi!
  
  en kucuk dayim hepimizi siraya dizdi ve sordu. ben sanki az once sictigimi unutmusum gibi, adeta bokun ne oldugunu bilmiyormusum gibi savunuyordum kendimi. sonucta birisi ocaga sicmisti ve o kisi ben olamazdim.
  
  cocuklarin arasinda en uslu ve akilli ben goruldugum icin, sorgulama sirasinda beni es geciyorlardi. bir ara en kucuk teyzem soyle bir cumle kurdu:
  
  "belki de jarentrux yapmistir nerden biliyoz?"
  
  babaannem o sirada hemen atildi ve dedi ki:
  
  "yok artik agzindan cikani kulagin duyuyor mu kizim senin?"
  
  bu konusmadan sonra en kucuk dayim soyle bir savunma yapti:
  
  "anacim bunu yapan benim cocuklarim degildir. tamam benimkiler cok zipir ama nereye sicilir biliyorlar. en azindan siyah sicmiyorlar."
  
  dayimin bu savunmasindan sonra herkesin aklina muthis bir plan geldi ve dediler ki:
  
  "haydi herkes kendi cocugunun gotune ve kiloduna baksin o zaman anlariz!"
  
  ve iste umutlarin tukendigi o an... adeta basimdan asagi kaynar sular dokulmustu. simdi ne yapacaktim? kesin yakalanacaktim cunku ocaga sican o kucuk cocuk, ne kadar gotunu temizleyebilir ki?
  
  annem ve babaannem geldiler usulca yanima. hadi oglum bakalim dediler. zaten sen yapmamissindir falan diyor annem.
  
  ulan bu daha da kotu. kimse benden beklemiyor ve ortaya cikinca butun itibarim yerle bir olacak. sanki neyim varsa artik.
  
  ama ben kararliyim. yok diyorum istemem diyorum. annem kulagima egildi ve dedi ki:
  
  "eger sen yaptiysan soyle, saklayalim bilmesinler."
  
  haydaa. ulan nerden anladin anne diyecem ama sacma olacak. bir anne cocugunu tanimaz mi? anneme itiraf ettim. annem tamam dedi ve o andan sonrasini hatirlamiyorum. o an kimse ogrenmedi benim sictigimi. taa ki ben seneler sonra yine koydeyken herkesin icinde itiraf edene kadar.
  
  "kucukken ocaga sican bendim."
  
  ve kahkahalarin ardi arkasi kesilmez...