se rokh

• film oyunculuğa aşık, konservatuvar kazanan ama ailesi yüzünden gidemeyen marziyen’in, ünlü oyuncu behnaz jafari’ye sosyal medya üzerinden gönderdiği çarpıcı video mesajıyla ile başlar. çarpıcı ve trajik başlayan film ilerledikçe berraklaşır. – spoiler –
  yönetmen jafar penahi kendi doğduğu köyü ziyaret etmek, belki de gönül borcu ödemek gibi güzel bir fikirle minimalist bir temelde filmini gerçekleştirmiştir. film düşük bütçeli, kısa zamanlı ve dar oyuncu kadrosuyla gerçekleştirilmiştir. sanırım filmdeki jafar ve behnaz haricindeki diğer tüm karakterler köyün yerlisidir.
  penahi filmiyle iran’ın yukarı kesiminde kalan azerice konuşan köylülerin, köyünü, kültürünü, kanunlarını, düğünlerini, ineklerini, koyunlarını, insanlarını gösterir. yönetmen bunlarla yetinmez eskiden oyuncu olan şehrazat’ın hikayesini, köylülerin sorunlarını, misafirperverliklerini, sünnet inancını, adetlerini, somut hayatlarını ve diyalektlerini de bize anlatır.
  yönetmen filmini öznel kamerayı hiç kullanmadan nesnel kamera ve uzun çekimlerle tamamlamıştır.
  çarpıcı videodan sonra filmdeki kurmaca yola çıkış gerçek hayatta olabilecekler gibidir. mesela penahi filmde annesiyle konuşur bu gerçek bir konuşma gibidir zira olay örgüsüyle de hiç bağlantısı yoktur sadece annesinin azerice konuştuğuna şahit oluruz.
  filmin sonunda ailesinden izin alan marziyeh’i kara çarşaf içinde değil, beyaz bir çarşaf içinde görürüz. marziyeh yolda olan behnaz’ın arkasından önce bağırır sonra koşar ve ona yetişip sarılır. (yol burada metafor olarak kullanılmıştır, marziyeh’inde bu sahneyle kendi hayat yolculuğuna çıkacağını öğreniriz.) böylece film umutla biter.