babama mektup

• ne harfin var ne de hecen…
  en güzel m senin sonundaki m canım babam.
  hesapsız, çıkarsız her şeyin…
  hep kolların açık iki yana. tay tay yaparken ‘gel kızım babaya’ der gibi.
  öylesine tarifsiz ki senin kollarının arasına gömülmek, o sınırsız güveni hissetmek…
  peki ya hasta olduğumda canından can, dermanından derman vermek isteyişin.
  tenimi ürpertiyor başucumda usulca saçıma dokunuşların. ateşle yanan bedenime su serpiyor eşsiz sıcaklığın…
  kimse bilemez seni, beni,
  babamı, kızını.
  kızının bir tanesini…
  
  ben biliyorum bizi. aklımdayız ikimiz.
  yıllar oldu bunu düşüneli belki.
  ben senin acını yaşamak istemiyorum baba! önce ben.
  .................
  istemiyor-dum-.
  inanması güç ama artık bundan vazgeçtim baba ben.
  gözlerimin önünde yaşadığın, çektiğin evlat acısı,
  bana kalan kardeş acısı baba işte bu! bu her şeyin sebebi.
  
  dedim ya harfsiz, hecesizsin… benim de harfsizliğim, hecesizliğim bu mu?
  ‘’sen benden önce git’ mi diyor yoksa kızın sana babam…