oh lucy

• sarı pinpon topu, bolca sigara ve kıvırcık peruk.
  
  her ne kadar tür olarak dram-komedi denilse de komediden ziyade japonların o kendilerine has realist absürtlükleriyle dolu bir film. kendi adıma dram kesinlikle sevdiğim bir tür değil. ama oh lucy, sanırım son bir yılda izlediğim en iyi film. bunun nedeniyse ana karakter setsuko'nun o çok tanıdık, çelişkilerle, hayal kırıklıkları ve sırılsıklam bir başınalıklarla dolu hayatının hiçbir şeye dokunulmadan verilmesi.
  
  setsuko'nun o berbat kişiliği...
  
  sahi yalnız kalanlar başlarına geleni hak etmiş midir?
  bencillik bir tercih midir?
  sorun nerde ne konuşacaklarını bilememeleri ya da umursamamaları mıdır?
  ufacık ihtimaller uğruna her şeyden vazgeçebiliyor olmak, aslında sona gelindiğinin göstergesi midir?
  
  önemli not: sarılmak öldürür.