au revoir la-haut

• bildiğimiz, özlediğimiz, yarı tatlış yarı dramatik bazen komik bazen gidik, saturasyonu ve renk kontrastı yüksek klasik bir fransız filmidir. sanat ve sanatçı göndermeleri olsun, karakterlerin karikatürize halleri olsun, yaz havasında müzikleri olsun, film mi izliyorum yoksa animasyon mu dedirtmesi olsun, zamanında hatun düşürmekte sıkça kullandığımız jeunet ve caro filmlerinden hiç eksiği yoktur. üstelik karakterin çizim tarzı ergenliğimde en çok öykündüğüm egon schiele (çünkü sevdiğim kızın tarzı benziyordu) gibiydi. marcel duchamp ve picasso göndermeleri insanın elit ruhunu okşuyordu. tamam şimdi aşağılarmış gibi oldum ama öyle değil. sonradan gelen bir his bu. yaşlılık işte. acaba darius khondji mi görüntü yönetmenliğini yapsaydı? belki daha iyi olurdu. ama sıradan parya için gayet iyi film.