hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

• elektriği kesmişler. ben.. babam.. buz gibi odada.. battaniyesi, yorganı dünden kalma karşılıklı iki kanepede.. karanlıkta yatıyoruz. altıncı günü deviriyoruz böyle. artık bu durumu gururuna yediremeyen ve fakat bulutları dolup taşan babam arkasını dönmüş gözlerini saklayıp sessiz sessiz ağlıyor. ben de artık dayanamayıp dişlerimi sıkıyor, yastığı ıslatıyorum. buz kesiği bir yalnızlıkta, buz kesiği bir sessizlikte, ellerimiz buz kesmiş, yorgana sarılıp hiç konuşmadan yağmuru dinliyor, uyumayı bekliyoruz.
  
  edit: oldu baya. eskidendi.