gazap üzümleri

• her sayfa çevirişinizde oki'lerin kapitalizm karşısındaki çaresizliğine ve öfkesine tanık oluyorsunuz hatta onlardan biri oluyorsunuz durup kendi hayatınızda unutmadığınız çaresizlik anlarıyla eşleştiriyorsunuz. sayfa çevirmek zorlaşıyor sonlara doğru sefalet ve çaresizlik boğazınıza düğümleniyor.
  
  edebi olarak çok etkileyici ve gerçek bir kitap. büyük buhranda bu hikayenin bir benzerini hatta daha acılarını yaşayan onbinlerce yüzbinlerce aile oldu. sadece bir dönem romanı değil insanı kendini sorgulamaya iten bir tarafı var. steinbeck , güçlünün doymak bilmeyen para istencini ve bunun doğal sonucu olan acımasızlığını, güçsüzün korkaklığını ya da korkak olduğu için güçsüzlüğünü, joad ailesinin ikibin millik göç yolculuğuna öyle güzel işlenmiş ki okurken çaresizlikten gözlerimin dolduğu çok oldu.
  
  teşekkürler steinbeck uzun zaman olmuştu bu kadar güzel bir kitap okumayalı. yukarıda başka arkadaşlar da yazmışlar ama aşağıdaki pasaj beni çok etkiledi.
  
  --- spoiler ---
  
  "ileri adım atarken geri kayabilir insan, ama ancak yarım adım kayar, asla bir adım değil. bunu böylece söyleyin ve bilin. evet bilin. çarşıya kara uçaklardan bombalar yağdığı, tutuklular domuz gibi üst üste tıkıştırıldığı, ezilmiş gövdeler akıp toprağa karıştığı sürece bunu böyle bilin. eğer adım atılmasaydı, ileri doğru sendelemenin verdiği sancı hala duyulmasaydı, bombalar düşmeyecek, boğazlar kesilmeyecekti diye bilin. bombalayanlar sağ oldukları halde bombalamazlarsa korkun asıl. çünkü atılan her bomba, ruhun ölmediğinin kanıtıdır. mülk sahipleri yaşıyor da grevler durmuşsa, o zaman korkun. çünkü, her bastırılan grev, bir adım atıldığının işaretidir. ve şunu bilin ki, insanoğlu bir kavram yüzünden acı çekip ölmüyorsa, o zaman korkmamız gerekir. çünkü, bu nitelik insanoğlunun var oluşunun temelini oluşturur, bu nitelik evrende benzeri olmayan insanın ta kendisidir."
  --- spoiler ---