ethem baran

• biraz önce ethem baran'ın döngel dünya isimli öykü kitabını okudum. kendi içinde usul usul ilerleyen sesiz sakin öyküler. ethem baran yine bildiği yerlerde geziniyor. sessiz ve mahcup adamlar. kendi denizini arayan, yorulmuş dünya insanları. artık kimselerin ortalarda görünmediği kasaba sokakları, kalabalık caddeler, gökte taklaya kalkan güvercinler, murat 124 hastası delikanlılar, bizim, bizlerin hikayeleri. türkan şoray güzel, uzaktan bakıyoruz. babalar da hep susan bir şeydir zaten... sıkıntı içimizde, gök tepemizde dönüyor. ethem baran yine yazıyor işte.
  
  "babam bir gün sustu. ben bu dünyadan bir şey anlamadım dedi ve sustu."