mutlu olmak için gerekenler

• "mutluluk;
  bir kibrit çöpü ne kadarcık yanarsa."
  bazen o kadar da sürmüyor ya neyse...
  
  zaten vasati kırk çöp.
  kimisi daha yakmadan kırılıyor,
  kimisi bir rüzgarda sönüyor.
  bundan ders almış olmalıyız ki; avuçlarımızın içerisine alıyoruz bazılarını hemen sönmesin diye.
  son kibrit çöpümüzü en değerli anlarda kullanıyoruz hep.
  eski bir alışkanlıktır bende; ne zaman bir kibrit yaksam yarısına kadar yanınca elimi tükrüğümle ıslayıp yaktığım ucundan tutuyorum ve tüm çöpün yanmasını sağlıyorum.
  biraz daha yansın diye o ateş.
  ve hayatım mutluluk ateşini uzun süre yakılı tutmaya çalışmakla geçti hep.
  ama her zaman söndü o ateş.
  ve ben tüm bunlara rağmen kibrit kutusunu yarısını kullandıktan sonra rutubetli bir rafta unutanları çok anlamıyorum.
  dedim ya vasati kırk çöp zaten.
  kullanılmalı, yaşanmalı.
  belki yaktığımız ateş bir başkasının kibritine değer.
  o zaman daha da alevlenir, daha sıcak olur ortam.
  kısa da sürse paylaşmak güzeldir.
  ve "mutluluk;
  bir kibrit çöpü ne kadarcık yanarsa."
  
  edip cansever