emine bulut

• işten güçten bıkmışım. hiçbir yere sığmıyor, hiçbir yere yakışmıyorum bu ara. alışveriş yapmıyor, buzdolabında bulduklarımın son kullanma tarihine hiç takılmıyorum. akıllı cihazların hepsiyle arayı bozmuşum, aklımı geri istiyorum. tv açmıyor, gazeteleri okumuyorum. yaşam gösterge ekranının ışığı kısılmış gibi sanki biraz. buraya kadar depresyonda görünüyorum, evet. google da öyle söylüyor sorunca.
  
  işten güçten bıkmışım ama hala işimin başındayım. başım nerede bilmiyorum. sonra bahçeye iniyorum. yeşiller içinde çalışmak iyi gelebilir diye düşünüyorum. yine olmuyor…elime telefonu alıyorum. haftalardır katılmama rağmen bir türlü bana vurmayan çekilişe tıklıyorum bir umut. hissediyorum, olacak. o miller beni kuş gibi uçuracak. görev tamam. kuş demişken twitter’a geçiyorum. ülkedeki dertlilerin, anlaşılmayanların, yabancıların mecrası. ekranı aşağıdan yukarı ovarcasına bir hırsla ‘geç, geç, geç’ diyorum. sonra elim bir yerde takılıyor. bir arkadaşım ‘anne ölme…’ yazmış. ‘allah allah’ diyorum.
  
  işten güçten bıkmışım ama hala işimin başındayım. işim nedir bilmiyorum. bu konuyu iş ediniyorum kendime. arkadaşımın profilini kurcalıyorum biraz. ne diyor siz ona, stalklamak! işe bak diyorum. gözümde km.lerce öteden kötü haberini aldığı annesine bir telaş yetişmeye çalışan bir adamın yolda tweet atma anı beliriyor. baya çekiyorum filmi. arada görüntü karışıyor, onun yerinde kendimi görüyorum. sadece görüntü değil, hisler de karışıyor. bir kaygı gelip çörekleniyor içime. çörek demişken ne güzel olurdu annemin yağlı çöreği şimdi.
  
  işten güçten bıkmışım ve sosyal medyada birşeyler olmuş yine. neyse anlıyorum ki konu arkadaşımın annesi değilmiş. rahatlıyorum onun adına. hem annesi iyi hem de o annesi bu durumdayken tweet atacak kadar şuursuzlaşmamış(?). derin nefes alıyorum. şükür diyorum. emine bulut diye birisiyle tanışıyorum. yok tanışamıyorum. çünkü kendisi ölmüş. yok öldürülmüş. eski kocası tarafından kızının gözleri önünde hem de… videosu bile var. iletilebilir, alıntılanabilir, retweet edilebilir, beğenilebilir, hastaglenebilir.
  
  işten güçten bıkmışım ve nefes alamıyorum! ‘keşke’ diyorum, ‘işime gücüme dalsaydım’. ‘ölmek istemiyorum’ diyor görüntüde emine. tanışabilseydik bana başka neler söylerdi acaba?
  
  işten güçten bıkmışım ve saat 17:01. mesai bitmiş. emine ölmüş. pardon öldürülmüş. kızı bunu görmüş. arkadaşım buna çok üzülmüş. herşeyden bıkan herkes ama herkes çok üzülmüş. hayat devam ediyormuş ama her canlı da ölümü tadacakmış. ben de depresyondaymışım. google öyle söylüyor, artık sormadan^*.